Τετέλεσθαι!
Οριστικά και αμετάκλητα η χώρα χρεοκόπησε, μόνο που ο σημερινός «Χαρίλαος Τρικούπης» δεν έχει βγει δημοσίως να το ανακοινώσει.
Είναι απλό όσο και τραγικό για τη χώρα. Με κόστος δανεισμού πάνω από το 10% η Ελλάδα, αλλά και οποιοδήποτε άλλο κράτος του κόσμου, δεν μπορεί να βγει στις αγορές να δανειστεί, και απλώς περιμένει εναγωνίως την ξένη βοήθεια για να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί.
Και -φυσικά- με το «αζημίωτο» των σκληρών δημοσιονομικών μέτρων, που θα αγγίξουν, ως είθισται, μόνο τους αδύναμους.
Επί της ουσίας, η χρεοκοπημένη Ελλάδα κινείται στον άξονα Σκύλλας (κερδοσκόποι, spread) - Χάρυβδης (ΔΝΤ, μηχανισμός στήριξης), έχοντας απολέσει προ πολλού την εθνική της κυριαρχία και αναμένοντας τις αποφάσεις της γερμανικής καγκελαρίας, ωσάν η Ελλάδα να κυβερνάται από το Βερολίνο και όχι από το Μαξίμου.
Επιτόκιο πολύ πάνω από το 10%
Η έκρηξη στο κόστος κρατικού δανεισμού είναι το «απαύγασμα» των πιέσεων κατά της Ελλάδας.
Είτε εξαιτίας της υποβάθμισης της ελληνικής οικονομίας από τον οίκο S&P, είτε εξαιτίας της κωλυσιεργίας των Γερμανών να ενεργοποιήσουν -εν τέλει- τον μηχανισμό στήριξης, τα ελληνικά ομόλογα γίνονται βορά στον βωμό της διεθνούς κερδοσκοπίας.
Τα πράγματα είναι και εδώ απλά. Έχουμε και λέμε. Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2009, λίγο πριν τις εθνικές εκλογές, το spread, δηλαδή το κόστος κρατικού δανεισμού, ήταν μόλις στις… 140 μονάδες βάσης -σε ένα επίπεδο απολύτως λογικό, έστω κι αν ακόμη και τότε η ελληνική οικονομία βάδιζε με μαθηματική ακρίβεια στο χείλος του γκρεμού
Επτά μόλις μήνες μετά, το ελληνικό μονοετές ομόλογο είναι ένα σκουπιδόχαρτο, καθώς έχει ξεπεράσει τις 1.000 μονάδες βάσης, που με λίγα λόγια είναι το υψηλότερο επίπεδο με το οποίο ένα κράτος της ευρωζώνης έχει ποτέ κληθεί να δανειστεί από τις διεθνείς αγορές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου